Στην Ελλάδα, η κοινωνία απεικονίζεται σαν βαριά “ασθενής”, κυρίως μέσω ανεπιτυχών τηλεοπτικών σειρών που δεν αντικατοπτρίζουν την πραγματική της ποιότητα. Αυτές οι σειρές, που συχνά χρηματοδοτούνται από ευρωπαϊκά κονδύλια και αποτελούν το 50% της αξίας των τηλεοπτικών δικτύων, αντιπροσωπεύουν μια παρακμιακή πραγματικότητα.
Αντίθετα, στην Τουρκία, τα παιδιά έχουν την ευκαιρία να διαπραγματεύονται την ηρωική τους ιστορία μέσα από τηλεοπτικές σειρές που αναπαριστούν τα κατορθώματα της τουρκικής ιστορίας.
Κοιτάξτε πώς γαλουχίζονται τα τουρκάκια και πώς τα ελληνόπουλα.
— Οδυσσέας (@Odysseas24) November 11, 2023
Καμία ανησυχία όσο έχουμε ειρήνη.
Τα αποτελέσματα θα φανούν αν πολεμήσουμε με τους απέναντι. https://t.co/f1Ch7tPr5Z
Η ελληνική τηλεοπτική σκηνή βρίσκεται σε μια περίοδο όπου το 50% της παραγωγής των εγχώριων σίριαλ χρηματοδοτείται από την ΕΕ. Παρά την ύπαρξη επιδοτούμενων παραγωγών, η έλλειψη κωμικών σειρών είναι προφανής. Στο επίκεντρο βρίσκονται η βία, οι ίντριγκες, οι δολοφονίες, παράνομες σχέσεις, η αποθέωση της ομοφυλοφιλίας, αλλά και η χρήση υβρεολογίου. Η χρηματοδότηση προέρχεται από διαφημιστικά έσοδα, με τις σειρές να απολαμβάνουν υποστήριξη σε δίκτυα κοινωνικών μέσων, πολλές φορές μέσω πληρωμένων τρολ στο Twitter και άλλα κοινωνικά δίκτυα. Ορισμένοι υποστηρίζουν πως η τηλεόραση αποτελεί καθρέφτη της κοινωνίας.
Παρατηρείτε τη διαφορά μεταξύ των ελληνικών και τουρκικών κοινωνιών, όπως διαμορφώθηκαν από τις πολιτικές ηγεσίες των δύο χωρών, ιδίως τα τελευταία 15 χρόνια.
