Εδώ και τριάντα χρόνια τους ακούω να μου λεν για το αυξημένο κόστος παραγωγής, τις χαμηλές τιμές για τον παραγωγό, τις αγκυλώσεις και τα βαρίδια, τις νέες προκλήσεις από την κλιματική κρίση και της ΚΑΠ τις απαιτήσεις.
Κοντά τριάντα χρόνια, τα τρακτέρ μπαινοβγαίνουν στα μπλόκα αλλά τα προβλήματα μένουν κι επιμένουν. Τριάντα χρόνια τώρα λέω και ξαναλέω. Δεν αρκούν το αφορολόγητο πετρέλαιο και τα χαμηλότερα τιμολόγια ενέργειας.
Αναγκάζομαι να το ξαναπώ ακόμα μια φορά κι ας μη με ακούνε: «Αγαπημένε μου αγρότη, άλλο σχέδιο και άλλη έγνοια ξεριζώνουν ασυμμετρίες και σπέρνουν προστιθέμενες αξίες». Εμένα όμως που σου λέω ότι ξέρω αυτό το άλλο σχέδιο δεν με δίνεις σημασία. Βέβαια δεν λέω, η αλήθεια είναι ότι το συζήτησα με τα προεδρία αγροτικών συνεταιρισμών, μοίρασα φυλλάδια ακόμα και πρόσφατα πέρσι στην Αγρότικα στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης.
Αλλά εμένα με λένε Χαραλαμπίδη και είμαι με άσπρα μαλλιά, δεν με λένε Μητσοτάκη, Κασελάκη ή Ανδρουλάκη. Εγώ έχω τριανταπέντε χρόνια ένσημα για να μου λες ότι δεν κάνω για πολιτικός, ενώ αυτοί που δεν έχουν μισό ένσημο σου κάνουν και για Πρωθυπουργοί. Παρόλα αυτά εγώ συνεχίζω και θα συνεχίζω να αγωνίζομαι για να κυβερνηθεί διαφορετικά η πατρίδα μου.
