Όταν οι Έλληνες πολιτικοί εμπλέκονται σε επιχειρηματικές συμφωνίες, εκδηλώνουν έλλειψη ώριμης συμπεριφοράς, δίνοντας την εντύπωση ότι αναζητούν με ανυπομονησία να επιβεβαιώσουν ένα διάτρητο αφήγημα.
Όταν οι πολιτικοί επεμβαίνουν στις επιχειρηματικές συμφωνίες, όταν η πολιτική εκμεταλλεύεται μια επιχειρηματική συμφωνία για να την χρησιμοποιήσει για τα δικά της συμφέροντα, τότε το αποτέλεσμα συχνά είναι η αποτυχία.
Οι Έλληνες πολιτικοί, τουλάχιστον οι περισσότεροι, φαίνεται να μην γνωρίζουν τον τρόπο λειτουργίας της ομολογιακής αγοράς και αγνοούν τους κανόνες των χρηματιστηρίων. Αυτό έχει οδηγήσει σε παρόμοιες περιπτώσεις στο παρελθόν, όπως η περίπτωση του πρώην πρωθυπουργού της Ελλάδας, Κώστα Σημίτη, ο οποίος μίλαγε για την αγορά κοινών μετοχών όταν ήταν στη θέση του πρωθυπουργού.
Στην περίπτωση της UniCredit, φαίνεται ότι η τράπεζα προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την ελληνική αγορά με ανθρώπινη τιμή, και οι πολιτικοί αντιδρούν με έλλειψη κριτικής σκέψης. Εν τέλει, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε κακές αποφάσεις και απώλεια αξίας για τη χώρα.
Η περίπτωση της UniCredit δείχνει τη σημασία του να μην είναι οι πολιτικοί ανεύθυνοι στις επιχειρηματικές συμφωνίες και να μην επεμβαίνουν εκεί όπου δεν έχουν την απαραίτητη εμπειρία.
