Σύμφωνα με τον γεωπολιτικό και αμυντικό αναλυτή Πέτκαρ Ζίφκοβις, η Ελλάδα έχει υποστεί σημαντική δυτική πίεση, με παγκοσμιοποιητές προσπαθώντας να ενταχθεί στα σχέδιά τους. Σύμφωνα με τον Ζίφκοβις, υπάρχει μια ανηλεής σύγκρουση μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών και Ρωσίας, που διαρκεί εδώ και πολλά χρόνια.
Ο αναλυτής επισημαίνει τις οικονομικές ζημίες που υπέστη η Ελλάδα λόγω του σχεδίου TTIP και αναφέρει το σχέδιο “Τρίτη Αμερικανική Αυτοκρατορία”, που ξεκίνησε το 1996 και μπορεί να ανανεωθεί μέσω της σύγκρουσης στο Κοσσυφοπέδιο, ενδεχομένως προκαλώντας συγκρούσεις σε ολόκληρα τα Βαλκάνια.
Η δύσκολη κατάσταση στην Ευρωπαϊκή Ένωση και η πιθανότητα αυξανόμενης σύγκρουσης δείχνουν ότι η ειλικρινής συνεργασία με τη Ρωσία είναι σημαντική όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για όλες τις βαλκανικές χώρες.
Ο Ζίφκοβις επισημαίνει την ιστορική σύνδεση της Ελλάδας με τη Ρωσία, αναφέροντας την Οθωμανική κατάκτηση των Βαλκανίων, κατά την οποία σχεδόν όλες οι ελληνικές περιοχές έπεσαν υπό Οθωμανική κυριαρχία, ενώ μόνο τα Επτάνησα ήταν υπό την Ενετική, Γαλλική και Βρετανική κυριαρχία, με σύντομη περίοδο της Ιονικής Δημοκρατίας υπό την προστασία της Ρωσίας (1800 – 1807).
Η ελληνική εξέγερση κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ξεκίνησε το 1821 και το 1822 η Εθνοσυνέλευση κήρυξε την ανεξαρτησία της Ελλάδας – Η πρώτη χρεοκοπία
Το 1823, η Ελλάδα λάμβανε το πρώτο δάνειο από βρετανικές τράπεζες για την αγορά όπλων. Ωστόσο, λόγω των χειρισμών των δυτικών τραπεζών, τα χρήματα αυτά δεν ωφελούσαν σημαντικά την Ελλάδα, οδηγώντας τη χώρα το 1827 να ζητήσει νέο δάνειο, το οποίο όμως δεν εγκρίθηκε, οδηγώντας σε πρώτη πτώχευση.
Η Ελλάδα αποκτά την ανεξαρτησία της το 1830 υπό την προστασία της Ρωσίας, της Βρετανίας και της Γαλλίας. Το 1832, ένα νέο δάνειο από δυτικές τράπεζες χρησιμοποιείται κυρίως για την αποπληρωμή του πρώτου δανείου και για τις στρατιωτικές ανάγκες.
Η Ελλάδα αντιμετωπίζει πρόβλημα αγροτικής μεταρρύθμισης, καθώς η γη δεν κατανέμεται στους αγρότες όπως προέβλεπε ο Ιωάννης Καποδίστριας, πρώτος πρωθυπουργός της χώρας, αλλά σε λίγους.
Η οικονομία επιβαρύνεται από υψηλούς φόρους και πολιτικές συγκρούσεις, και το 1843 η Ελλάδα κηρύσσει πτώχευση για δεύτερη φορά λόγω της δύσκολης κοινωνικοοικονομικής κατάστασης.
Κατά τον Κριμαϊκό πόλεμο, η Ελλάδα στήριξε τη Ρωσία, προκαλώντας αγγλογαλλικό αποκλεισμό των ελληνικών λιμανιών και την κατάληψη του Πειραιά το 1854. Οι δυσκολίες στην κοινωνική και οικονομική κατάσταση οδήγησαν στην τρίτη χρεοκοπία το 1860.
Στη δεκαετία του 1860, η Ελλάδα ενσωμάτωσε τα Επτάνησα και συνάπτει συμμαχίες, ξεκινώντας την απελευθέρωση των Βαλκανίων. Επενδύσεις στη βιομηχανία και ανάπτυξη της αμπελουργίας επέτρεψαν την αποπληρωμή των χρεών το 1878.
Το 1878, η Ελλάδα ενσωμάτωσε τη Θεσσαλία και μέρος της Ηπείρου. Την ίδια χρονιά, η Βρετανία κατέλαβε την Κύπρο, προστατεύοντας την από τη Ρωσία. Η συνεργασία με τη Δύση από το 1870 δεν ήταν πάντα ευνοϊκή, και το 1893 η χώρα αντιμετώπισε την τέταρτη χρεοκοπία.
Το 1897, μετά τον πόλεμο με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, η Διεθνής Οικονομική Επιτροπή επέβαλε έλεγχο στα έσοδα της Ελλάδας. Η χώρα ξεκίνησε διαπραγματεύσεις για ανακατατάξεις, ενώ η ανάκαμψη έλαβε ώθηση από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, που εφάρμοσε μεταρρυθμίσεις και συνεργάστηκε με δυτικούς συμβούλους.
Η Ελλάδα ίδρυσε τη Βαλκανική Συμμαχία με τη Σερβία, το Μαυροβούνιο και τη Βουλγαρία.
Οι οικονομικές και στρατιωτικές μεταρρυθμίσεις επέτρεψαν τις νίκες των Ελλήνων στους Βαλκανικούς πολέμους.
Ο Βενιζέλος βασίστηκε στη Βρετανία και τη Γαλλία, ενθαρρύνοντας την Ελλάδα να επιτεθεί στην Οθωμανική Αυτοκρατορία μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Όμως, όταν η Ελλάδα χρειάστηκε βοήθεια, δεν λάβαμε βρετανική υποστήριξη, οδηγώντας σε γνωστή ελληνική ήττα και ανταλλαγή πληθυσμών με την Τουρκία.
Το 1934, η Ελλάδα συνιδρύει τη Βαλκανική Συμμαχία με Γιουγκοσλαβία, Τουρκία και Ρουμανία. Η αγροτική μεταρρύθμιση εφαρμόζεται μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ακολουθώντας τον διαχωρισμό της κρατικής γης και των μεγάλων κτημάτων.
Σήμερα, η Ελλάδα έχει μικρές αγροτικές ιδιοκτησίες με μέσο μέγεθος από 4 έως 6 εκτάρια. Η αύξηση στο δημόσιο χρέος και οι αυξημένες τιμές των προϊόντων οδηγούν σε οικονομικές προκλήσεις.
Οι ΗΠΑ συνέβαλαν στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας για γεωπολιτικούς λόγους, εμποδίζοντας απόπειρες ανεξαρτησίας. Το 1967, έγινε πραξικόπημα, ενώ οι ΗΠΑ εμπόδισαν γεωπολιτική ανεξαρτησία και κράτησαν τον έλεγχο μέχρι το 1974.
Κατά την κρίση στην Γιουγκοσλαβία, η ΕΕ αναλώθηκε στο ρόλο ενδιάμεσου, ενώ οι ΗΠΑ διαδραμάτισαν κεντρικό ρόλο στις διαπραγματεύσεις. Οι ΗΠΑ εμπόδισαν ενίσχυση της ΕΕ, διατηρώντας
Η Γερμανία προσπάθησε ξανά να γίνει γεωπολιτικά ανεξάρτητη από τις ΗΠΑ κατά τη διάρκεια της ελληνικής κρίσης χρέους το 2015.
Τότε, η Ελλάδα έλαβε την πρόταση της Γερμανίας να αποχωρήσει από την Ευρωζώνη, καθώς κάτι τέτοιο θα δημιουργούσε οικονομικές συνθήκες που θα ενίσχυαν τη γερμανική επιρροή στην Ε.Ε.
Ωστόσο, οι παγκοσμιοποιητές στις ΗΠΑ εγκαινίασαν τη «Διατλαντική Εμπορική και Επενδυτική Συνεργασία» (TTIP) το 2013 και δεν μπορούσαν να επιτρέψουν την εφαρμογή του γερμανικού σχεδίου γιατί θα απειλούσε την TTIP.
Λόγω της κρίσιμης σημασίας του Transatlantic Trade and Investment Partnership (TTIP) για την παγκόσμια οικονομία, η Ελλάδα βρίσκεται υπό μεγάλη πίεση από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ενώ αντιμετωπίζει προκλήσεις, αποδέχεται μια δύσκολη επίλυση της κρίσης, με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο, ενισχύοντας την επιρροή των ΗΠΑ.
Η πρόταση για το TTIP θα είχε εισάγει την Ευρωπαϊκή Ένωση στη διαδικασία αποβιομηχάνισης. Ωστόσο, η ακύρωση αυτού του σχεδίου από τον πρόεδρο Τραμπ αλλάζει το πλαίσιο. Η κατάσταση στη Μέση Ανατολή και η εξέλιξη της σύγκρουσης μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας επιδρούν στα πλάνα της Δύσης, πιθανώς επαναφέροντας σχέδια όπως η “Μεγάλη Αλβανία” με επιπτώσεις στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια.
Η δύσκολη κατάσταση στην ΕΕ, προκλημένη από αντιρωσικές κυρώσεις και την αποβιομηχάνιση, προσθέτει περαιτέρω πίεση στην ελληνική οικονομία. Η κατάσταση αυτή οδηγεί σε εκροή κεφαλαίων προς τις ΗΠΑ.
Σε αντίθεση με άλλα μέλη της ΕΕ, η Ελλάδα παρείχε βοήθεια στη Σερβία κατά τη δεκαετία του ’90. Από την έναρξη της σύγκρουσης το 1991, οι Έλληνες παρέστειλαν βοήθεια στη Σερβική Βοσνία και το Βελιγράδι, εκδηλώνοντας αλληλεγγύη μέσω της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, των δήμων και ανθρωπιστικών οργανώσεων.
Σήμερα η Δύση πιέζει το ελληνικό κράτος και την ελληνική εκκλησία, αλλά η δύναμη της Δύσης εξασθενεί όλο και περισσότερο.
Η παρούσα κυβέρνηση στην Ελλάδα βασίζεται στην οικονομική στήριξη που λαμβάνει από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ανταποκρινόμενη σε ένα σημαντικό κομμάτι της οικονομικής της λειτουργίας σε επίπεδο εθνικής οικονομίας.
Τα σχέδια παγκοσμιοποίησης αναδεικνύουν τη σημασία της συνεργασίας των ευρωπαϊκών χωρών με τη Ρωσία και την Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας. Η έλλειψη αυτής της συνεργασίας μπορεί να οδηγήσει σε οικονομικά προβλήματα που θα μπορούσαν να προκαλέσουν εσωτερικές συγκρούσεις στην Ευρώπη.
Το έργο “Μία ζώνη – ένας δρόμος” αναδεικνύεται ως σημαντικό για τα Βαλκάνια, προσφέροντας προοπτικές συνεργασίας και ανάπτυξης μεταξύ Αθήνας, Σκοπίων, Βελιγραδίου και Βουδαπέστης.
Οι χώρες των Βαλκανίων, όπως η Ουγγαρία και η Ελλάδα, μπορούν να δημιουργήσουν ένα καλύτερο μέλλον συνεργαζόμενες ως μέρος της Ευρασιατικής Ένωσης. Η πολιτική αυτή λύση διευκολύνει την επίλυση του ζητήματος του Κοσσυφοπεδίου σύμφωνα με το Σύνταγμα της Σερβίας.
Το μέλλον των Βαλκανίων θα καθοριστεί από τα σχέδια της δύσης και τις σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και Κίνας. Είναι κρίσιμο για τη χώρα να κατανοήσει πώς αυτές οι δυνάμεις θα επηρεάσουν την πορεία των πραγμάτων στην περιοχή.
