Στις 1 Μαρτίου του 1919 έλαβε χώρα η μάχη της Χερσώνας, με τη συμμετοχή του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος, το οποίο είχε σπεύσει στην περιοχή κατόπιν κλήσης των Γάλλων για κοινή πολεμική ενέργεια κατά των Μπολσεβίκων.
Είναι ενδιαφέρον να θυμηθούμε μερικά ιστορικά γεγονότα.
Οι Γάλλοι εγκατέλειψαν το πεδίο της μάχης μεσώ θάλασσας, ενώ οι Έλληνες παρέμειναν πίσω για να καλύψουν την υποχώρησή τους.
Σκοτώθηκαν 257 Έλληνες για συμφέροντα τρίτων.
Ωστόσο, η τραγωδία για τον Ελληνισμό δεν ολοκληρώθηκε εκεί. Οι Μπολσεβίκοι, δηλαδή οι Ρώσοι, που δεν ξέχασαν την εχθρική ελληνική ενέργεια για την οποία υπεύθυνος ήταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος, επανήλθαν στη μικρασιατική εκστρατεία και παρέδωσαν άφθονο οπλισμό στους Τούρκους του Κεμάλ.
Αυτή η ενέργεια έπαιξε καίριο ρόλο στην ήττα του Ελληνικού Στρατού, καθώς οι Τούρκοι δεν έμειναν ποτέ χωρίς οπλισμό και πυρομαχικά.
Η ήττα αυτή οδήγησε στην Μικρασιατική Καταστροφή και τον «ξεριζωμό» ενάμιση εκατομμυρίου Ελλήνων από τις πατρογονικές τους εστίες όπως και τον αφανισμό ακόμα ενός εκατομμυρίου Ελλήνων που σφαγιάστηκαν από τους Τούρκους.
